Baztango Liburutegi Publikoa, 50 urteko zerbitzua.

1971ko maiatzaren 24ko 19: 00etan, Baztango Liburutegi Publikoaren funtzionamendurako eta erregulaziorako oinarriak sinatu ziren udaletxearen beheko aldean, Baztango Udalaren eta Nafarroako Foru Aldundiaren artean.

50 urte geroago, 2021ko maiatzaren 24an, ekitaldi xume bat egin zen bere 50. urteurrena eta liburutegiaren osasun egoera ona ospatzeko.

Inés Zayas Iturria, María Ángeles Iturralde Arraztoa eta Sonia López Igartua Baztango liburutegia izan dituen hiru liburuzainak. Aragazkia ALICIA DEL CASTILLO. Diario Vasco.

Liburutegiak Udaletxe azpian bizi izan zituen lehen urteak, garai batean Baztango kartzela zen tokian. 200 liburu exkasekin hasi zen, baliabide gutxi zeuden, liburutegien sareak ez zuen funtzionatzen, eta ez zegoen liburutegien aldeko apustu-estrategia argirik, baino borondate aunitzekin aurrera atra zen. Arahuen arabera 13 urtetik gorakoei liburutegian sartzeko baimena ematen zitzaien, eta gehienez ere 10 eguneko epean liburuak ateratzeko baimena zegoen, 5 pezeta ordainduta doike!. Lehen liburuzaina María Ángeles Iturralde Arraztoa izan zen, gero Inés Zayas Iturria, lekukoa hartu ziona eta 1978ko martxoaren 1ean, Sonia López Igartua Inés Zayas ordezkatuko du. Soniak 43 urtez liburutgiaren buru egon da eta bere hiru egoitzak ezagutu ditu.

Liburutegia udaletxeko beheko aldean 1986artio egon zen. Urte hartan udaletxearen birmoldaketa integralaren ondorioz, liburutegia tokiz aldatu zen eta Arizkunenea Kultur Etxearen atzealdean ezarri zen. Toki berri hau askoz leku zabalagoa eta txukunagoa zen.

Arizkunenean bi hamarkada baino gehiago eman ondoren, 2010ean iritsi zen azken aldaketa. Liburutegiak 1986tik bere etxea izan zena utzi zuen gaur egun Baztango egungo Liburutegi Publikoa dena estreinatzeko, Jaime Urrutia kalean, altzari berriekin eta prestazio hobeekin. 378,98 metro koadroko azalera erabilgarria duen liburutegia da, eta bertan helduentzako gela bat, haurrentzako gela bat, taldeentzako gela bat eta sei ordenagailu dituen gune informatiko bat daude. Jendeak aldizkariak eta egunkariak irakurtzeko, liburuak kontsultatzeko, taldean lan egiteko edo ikasteko lekua, bertzeak bertze, liburuak edo bertze artikulu batzuk maileguan hartzeaz gain. Baina horretaz guztiaz gain, leku dinamikoa da, non ipuin kontaketa saioak eskaintzen diren, liburuak aurkezten diren edo erakusketak antolatzen diren.

2014ko uztailaren 4an Elizondon izandako uholdearen ondorioz, apalategietako beheko aldeak kaltetuta geratu ziren, baita ale aunitz ere. Egun horretan, uraren eta batez ere korrontearen mailagsatik Sonia Lopez liburuzaina egoera larria bixi izan zuen. Minutu batzuk lehenago sartu zen liburutegira, baina ura hain azkar igo zen eta korrontea hain zen indartsua, kanpoko laguntza behar izan zuela irteteko. Kalearen bertze aldetik bota zioten soka bati esker egin zuen. Sei hilabete geroago liburutegiak ateak ireki zituen berriro.

Urteen poderioz, Baztango Liburutegiaren funtsa, Nafarroako Liburutegien Sarean sartuta dago eta hazten joan da pixkanaka, gaur egun dituen 29.000 euskarrietara iritsi arte, liburu, ikus-entzunezko eta aldizkarien artean.

Sarrera hau egiteko erabili den informazioa:

Un sencillo acto para celebrar los 50 años de la Biblioteca Pública de Baztan. ALICIA DEL CASTILLO. Diario vasco. 2021.

Biblioteca Pública de Baztan: 50 años al servicio de la gente. FERNANDO ANBUSTEGI. Diario de Noticias. 2021-

Read Full Post »

Larremearko batalla.

Martxoak 14, Baztango historioan egun beltza bezala seinalatua dago. 1835ko Martxo 14an gizon baten gorroto, amorrua, galtzaileen lotsa ta koldarkeriagandik herri oso bat erre zen. Herri hori Lekaroz izan zen eta odol egarriz zegoen gizona, Francisco Espoz y Mina general Kristinianoa (liberala) zen.

Espoz y Minaren  gorroto eta amorrua, bi egun lehenago gertatutako bataila betekin zerikusia haundia du, Martxoak 12 Belate inguruan  Ultzama, Malerreka (Urroz eta Donamaria) ta Baztan artean, Larremear (Historia militarrean “batalla de Larremiar”) izenarekin ezagutzen den dermioan Tomas Zumalakarregi aurka izan zuen batailaren ondorioa izan zen.

Larremearko dermioa. Bataila gertatzen den tokia. Irudia SITNA

Baña historioa hilabete batzuk lenago hasten da.  Karlistak  Baztan Bidasoa kontrolatzen dute, beno dena ez ! Elizondo 1934ko abuztuatik kristinianon eskuetan dago, Elizondoko kaxerna (Kuartelekozelaian, gaur egun Ikastolako parkea) gogortu egin dira. Eraikin zaharra (kaputxinoen hospizioa eta miserikordia izan zena) konpondu, hobrak egin eta gotorleku gise egokitu dute, baita  Baztan ibaiaren bertze aldean eta pare parean dagoen Domingonea etxe haundia ere.  Zubia (1913ko uholdea suntsitu zuna) Domingonea eta txokoto etsitu dute, Kristinianoen buru Ocaña jenerala da, berarekin daude Zugarramurdi ofiziala arizkundarra (Elizondoko gobernadora) eta Domingonean Leon Iriarte, “Zararandaja” pezeteroen kapitaina (tiradores de Isabel II). Elizondoz gain Liberalak ibai ertzeko (errepideko) herriak kontrolatzen dute,  hoien artean Doneztebe ere .

Horrela daudela gauzak, Tomas Zumalakarregi  jeneral karlistak egun hoietan, bi arazo ditu gehien bat, Gipuzkualdean  Jauregi “Artzai ” eta bere txapelgorriak eta bertzea, Baztan da. General Karlistak, kristiniarrez garbitu nahi du arana eta horrekin, berriro bereganatu nahi du bailara osoa (bidasoarekin batera).

ZIGAKO SEDIOA

Zumalakarregik, Gipuzkoako “arazoa” konpondu ondoren, buru gogor sartuko da Baztan memperatzea, hortarako Sagastibeltza koronelari Vicente Reina eta bere kañonak (aitona kañon famatua eta guzti) bidaliko dio. Sagastibeltza generalak bertze asedioa blokeoa hasiko du baina kasu hontan kañonekin (kañonak eta obusak). Horren aurka, eta Elizondoko gobernadorea (Zugarramurdi pezeteroen generala) laguntzeko Minak bere laguntzaile honenetako bat Baztan aldera bidaltzen du, Ocaña generala, eta 6an (goizeko bortzetan) Iruñetik hiru batailonekin Baztanera abiatuko da. Zumalakarregik aginduta Sagastibeltza blokeo altxatu eta Ocañaren bila joanen da.
Ocaña Belatera ailegatzerakoan, Karlisten  Nafarroako 7. eta 9. Batallonekin topatu zen. Belaten tiroak elkarbanatu ondoren Anizeraino iristea lortu zuen. Gau pastu eta biaramunean Elizondora abiazerakoan Ziga inguruan  Sagastibeltzaren Baztandar karlisten enboskada izanen du eta Zigako herrian babestuko da.   Otsailak 10an  Zumalakarregik Los Arkosen zegola La Berrezuatik Zigara urbiltzen da. Zigako sedioa gertatzen den biztartean Espoz y Mina jeneralak bi dibisioekin Baztan aldera doa, hori jakinda Otsailak 12  Zumalakarregi Zigako sitioa goratu eta alde inen du. Denbora txarra dela (elurra eta hotza), Espoz y Minak 13an Lantzen dago eta otsailak 14an Elizondora Iritsiko da.

Hontakoan bi ejerzitoko jeneral nausiak  aurpegia ez dira ikusiko baina, hilabete bat geroxago biek Larremiarreko lur zurietan topo eginen dute.

Minak Elizondon otsailak 21 artio egonen da eta jenerala joanda, Karlistak Elizondo berriz inguratuko dute. Martxoak 9an Sagastibeltzak komandanteak berriz ere Reina funditutako artilleriarekin (bi morteroak eta bi obusak, “aitona” kañona Zumalakarregi eraman bai da) Elizondoko asedioa eta blokeoa bigarren aldiz hasiko du. Artilleria Bordatxuri inguruan ( Lekaroz eta Elizondo artean, gaurko Baztanberri auzora sartzeko errotondan) kokatuak izanen dira eta hortik Elizondo bonbardeatuko dute.  Egun haietanMartxoak 9, 10 eta 11 pile bomba edo kañozoak botako dute Elizondoko kaxernara eta baten bat (martxoak 9) Elizan joko du.

LARREMEARKO BATAIA

Elizondoko plaza garrantzi haundikoa zen kristinianoentzat (muga ondoan zeukaten “plaza” bakarra zen) eta berriz ere Espoz y Mina Elizondoko askatzailea gise agertuko zaigu, zeren Martxoak 11an 3.000 soldadukin Iruñatik atra eta Elizondora karlisten sedioa haustera abiatuko da. Huntakoan, Zumalakarregi erriberan dagola, Ultzamatik joanen da, Donoztebetik pastuz eta sorpresan sitiatzen dutenei hartuko die. Baina berak jakin gabe Ameskoako otsoa (Zumalakarregi) urbil du.  Tomasek  arras azkarra zenez, bazekien bera Baztandik urrun zegoenean Minak saiatuko zela Elizondo askatzea, hortaz Iruñatik Baztan aldera mugimenduak izan zirenean (Mina atra baino lehen despiste moduan Belatera Ventura jenerala bidali zun) Karlista generalak dena utzi eta  Larragatik , Gulina eta Atzezen barna Baztan aldera joanen da. 

 

Bi generalen bidea. Mapa Melchor Ferreren “Historia del Tradicionalismo Español” liburutik hartua da.

 

Espoz y Minarekin bere “Plana Mayor” guzia joaten zen, bere emazte gaztea Juana de La Vega eta bere bi asteme (urdaileko minbizia zuenez asto emeen esnea zen edaten ahal zuen bakarra). Gaixo dagoenez mando zuri baten gaina doa eta kronika batzuk litera-kamilla baten gainea bidaitu zela erran arren, egia da eramaten zuena “cabriolet ecuestre” bat zela, hau da, bera eta zelaberea estaltzen zuen lonazko lehiodun kapota bat. Minaren brigada,  galegoak,  andaluzak (Ourense eta Jaego erregularrak)  eta “Zarandaja” (Leon Iriarte) ren pezeteroak osatzen zuten (Tiradores de Isabel II eta Franqueadores,), denetara 1.500 ziren. Aurrean Oráa general Naparraren (Beriangoa zen)  brigada joaten zen (3.000).

Tropa hauek izan ziren  karlistekin topatuko  zirenak lehenegoak, Oráako guirianoak Elzaburuan (Ultzamako azken herri) sartzen ari zirenea, Zumalakarregiko soldaduak Orokieta mendian iristen dira eta enboskada baterako pres daude. Oráa soldaduak enboskadan erortzen da, Beriango generalak konturatzen da bere nagusia Espoz eta Mina  (Lizason dagola) arriskutan egoten ahal dela,  karlistaz inguratuta egoten ahal direla, hortaz atzera eginez bi dibisioak gauean  Eltzaburun juntatzen dira. Hau Zumalakarregirako sorpresa haundia eta zoragarria da! Karlista buruzagia, Oráa jeneralak Elizondo askatu behar zuena zela uste zuen, eta ez zekien bere gibelean, Mina berbera joaten zela.

Hau jakinda,  Sagastibeltza komandanteari Elizondoko sedioa altxatzeko eta Belate aldera mugitzeko agintzen dio batallon guztiak behar ditu. Sagastibeltzak Belaterunz atra baino lehen Lekauzko inguruetan (Orabideako bidean) artilleria piezak lurperatuko ditu.

Gauan oinik Orokieta mendian tiroak entzuten ziren, biarmunean egun garranzitsua izaten ahal zen, azkenian lortu du Minarekin aurrez aurrez egitea eta…garaile atrako da. Hortarako bere plana, Sagastibeltzako baztandarrak eta Almandozen zeukan gipuzkuarrak (Gipuzkuako 7. bataiona)  Belatetik jaustea zen, bertze batallonekin Iruñako bidea itxia zuen (general zaharra Iruñara alde egiten saiatzen bazen), eta Elio koronela  Donamariatik igotzen ari zen, Espoz y Minak inguratua zegoen.

Francisco Espoz y Mina generala.Margoa José Vallespín y Aibar,

Martxoak 12ko goizean Oráa eta Minaren dibisioak  bidea segitzen dute. Eguna euritsua da eta elurra urtzen du bidea. Zumalakarregik ere Orokietatik hordu berean atra da, bi ejerzitoak ikusi gabe pare parean doaz eta Larremearren topo eginen dute. Oráa jenerala aurrean dola pagadiatik atra eta Larremearreko lepoan dagonean karlistk urreunera ikusten ditu. Urrozko bidetik baztango tropa karlistak igotzen ari dira, Oráa Laremearran, gibelago Mina aurkitzen da eta bere ezkerrean Zumalakarregi zaldi gainean ezpata airean menditik jausten bi liberalen erdian agertzen da.  Hori guztiaz gain, Minaren bizkarrean bidea ixten zioten karlista bataionak zeuden.  General zaharra inguratua zegoen, liberal ejerzitua bananduta, euria, elurra belaunetaraino, tiroen kea, elur zuria gorria biurtzen…holakotan bere biziza osoa ez zen iñoiz ikusi. Eskerrak  berarekin Zarandaja eta bere pezeteroak zudela. Hauek beraiek borrokatzen zuten biztartean ihes egitea komendatzen zioten;-¡retírese mi general. retírese!

Pasarte hontan tiro batez zauritua izan zen bizkarrean baina ala ere mando gainean eta tiro artean alde egitea lortu zuen eta Larremiar gainean Oráako brigadarekin batzea lortuko du.

Elurra gorriaren gainean, herituak eta hilaz gain, zaldiak, kartutxerak, fusilak…eta Minaren kapota aurkitzen ditu Zumalakarregik…baina Minak eskapatu zaio, ia ia egonda harrapatzekotan eta orain Larremiar gaineaan erasotzeko posizio batean aurkitzen da eta hori da Mina eta Oráa generalen arteko eztabaida. Minak dio erasotzea Karlistekin akabatzen ahal dutela, Oráa baiez baina eginbeharra Elizondo askatzea zela eta ia jende aunitz galdu dutela, etzabaida horrela zegola notizia txarra iristen zaie, eskuin aldetik Odolaga bentatik Sagastibeltzaren gudariak jausten hari dira…horrela ikusita Oráa Odolaga bentara abiatuko da karlistaz geldiarazteko eta Mina Elizondora. Odolaga bentara iristerakoan konturatzen da han iñor ez dagola, notizia faltsua izan da, trikimailu bat…baina ez da izango  eguneko trikimailu bakarra. Minak truko tontu baina eragikor bat erabiliko du. Espoz y Mina jeneralak berarekin Zumalakarregiren karta batzuk darama (bere alabarentzat, Iruñan preso zegona) eta karta hoien Zumalakarregi firma faltsifikatuz, Elio koronel karlistari (Nafarroako 8. bataionarekin Doneztebeko bidea zaintzen ari zela) mezulari baten bidez gutun bat bidaltzen dio. Gutuna “Mina Belate aldera doala eta ziztu bizian mugitzea, Almandozko tropekin bat egiteko” dio. Eliok 29 uteko koronelak, karta Zumalakarregirena siñeztuz agindua betetzen du, (egia erteko denek uste zuten bide hori hartuko zuela Minak ) eta bere posizioa utzi eta Almandozera urrundu zen, mugimendu horrekin liberalei Donezteberako  bidea libre utzi zien.

Behitien Zumalakarregiren haserrea! azken momentuan eskapatu zaio Minak, ia ia eskuetan zion preso hartzeko,!… baina amodioa ez du emanen eta lanzeroak beren atzetik bidaltzen du. Donoztebeko bidea ez da errexa izanen, 200 zaurituak darama, bide kaxkarra, elurra belaunetaraino eta gibelan lanzeroak retaguardia erasotzen, gainera soldadu haunizt kolumnatik atzeratu  edo bidetik atra ta galdu ziren, hauek lanzeroen harrapakin errexak ziren. Lanzeroen kapitaina Henningsen inelesa zen, honek batailaren kronika zehatza idatziko zun urte batzuk geroago eta jazartze honi buruz idatziko zuen;-Gau iluna izan artio bere atzetik joan ginen, zaurituak atzean uztea eta bidetik ateratzea behartuak izan ziren, elurra belaunetaraino iristen zen hotzez eta gosez aurkitzen genitun…Goizean errexa zen utzitako arrastoa segitzea elurra, kolore gorria hatu bai zuen. Legasa eta Donamariara iristen dira eta hortik Doneztebera (aipatzen da tarte honetan ez zutela hildakorik gehigo izan). Denetara Heningsen-ek errana 400 liberak izan ziren hildakoak eta 100 karlistak (zaurituak aparte), Mina berriz bataiaren partean 12 hildakoak  izan zitula eta 88 zaurituak, idatziko zuen. Zaurituen artean berak kontatu zen, baina egia erteko ez zen zauritua izan, hotza zela kapa aparte, kriston arropa eramaten zun eta bala lebita eta txaketa artean gelditu zen), egie erteko ez dakigu zehazki zenbat hil ziren bataila gris, hotz hortan…

Doneztun ejerzito lerriñe eta galtzaile ( militar legen arabera alde egiten duena batalla galtzen du) bat iristen da. Gaua Doneztebeko kaxernan pasatuko dute, Zumalakarregi berriz Orokietan. Karlisten sensazioa ez da garailena, azken finean Espoz y Mina eskapo egin du eta Elizondoko sedio altxatua izan zenez ez du arazorik  izanen Minak bigarren aldiz Elizondo askatzeko.

Aintzinako Elizondo ( ez batailako garaikoa) baina iduritsua izanen zen, Eliza, Udaletxea, Arizkunenea…

Biharamunean, bat Baztan aldera eta bertzia Etxarri- Aranaz aldera joanen dira. Oráa jenerala Iruritan geldituko da eta Minak Elizondora iristerakoan, Elizondoko liberalak eguneko bigarren sorpresa hartzen dute. Elizondoko kristinianoak ez zekiten Iruñatik atra izan zela eta are guttiago  bidean gertatutakoaz. Eguneko lehenego sorpresa, goizean irizartzerakoan izan zuten, sedioa ez zegoela ikustean, Sagastibeltzak gauean ixilpeka joan bai zen. Espoz y Mina (eta Juana) 1835ko martxoko 13an batak aldera Elizondon sartzen dire, Elizondoko gobernatzailea (Ramon Zugarramurdi) Elizondar liberalak eta Kaxernako soldaduak salbatzaile gise eta txistuaren soinuarekin arrera ematen die.  Ocañarekin Elizondon dagoen Ros de Olano ofizial gazteak zegola (Ros de Olano idazle erromantiko ezaguna bihurtuko zen etorkizunan eta bere literatura, Edgar Alla Poerenarekin antzematen dute) idatziko du nola izan zen sarrera ;- Han zeuden herriko plazan salbatzaile guztiak, neketasuna nabaria zen baina bere indarra ere. Aurpegia bolboraren bezeltasunaz margotua ekartzen zuten eta bizkarra zuria ( elurragatik) , zangoak belaunetaraino lokatzaz beteta zeukaten eta gibelean gerriaraino…begietan ikusten zizaien suaren beroa behar zutela, baina horrela desfilatu zuten  aurrean mando zuri eder baten gainean bere generala martxatzen zuela.

Elizondoko liberalak  eta Kaxernako soldaduak, askatzaileak bere aurretik pasatzerakoa ;.—¡Viva Mina! ¡Viva la Reina! ¡Viva la Libertad! , ¡Viva el general valiente! ohikatzen zuten. Desfilea akitu ondoren soldaduak Elizondoko etxetan banandu zuten eta Mina eta Juana Arizkunenean ezarri zituzten. Eguna akitu baino lehen  Minak bere ofizialekin (Ocaña, Zarandaja, Ros de Olano, Narvaez…) bildu zen eta mendekua prestatzen hasi zen, Facciosoak ( karlistak) porrota ordainduko dute, eta Baztanen herri karlista fama gehien duen herria… Lekaroz da, gainera zihur daki  Sagastibeltzaren kañonak Lekauzen daudela eta lekauztarrak gordezen lagundu dietela. Biaramunean kañonen bila Lekarozera joanen dira…baina hori bertze historia bat da.

Post hau iteko erabili den materiala.

 “Navarra de caminos, batallas y bandidos. La ruta sangrienta“. L.P. Peña Santiago. Txertoa 1986.

“Mina y Zumalacárregui en la Batalla de Larremiar” José María Iribarren Rodríguez. Príncipe de Viana, ISSN 0032-8472, 4.urtea, Zº 13, 1943, 457-491 orriak.

 “Historia del Tradicionalismo Español“. Melchor Ferrer, Domingo Tejera y José F. Acedo (1941-1979). Tomo VI: Última campaña de Zumalacárregui. De enero de 1835 al sitio de Bilbao.(Ediciones Trajano, Sevilla, 1943).

Read Full Post »

Kepa Arizmendi, margolari eta gudari

Kepa Arizmendi Bereau “Baztan” Elizondondoko Txokotoko Ertxuenean 1958ko uztailaren 22an jaio zen. Kepa ETAren militantea, erbesteratua eta Bidasoko Eskolarekin lotutako margolaria, Forteneko tabernaria, euskaltzalea (Elizondoko ikastolaren aldeko mugimenduan buru- belarri aritu zen) ameslaria eta bizipen harrigarrizko artista bat zen. Kepak egundoko karisma zuen.

Kepa Arizmendi. Argazkia erran.eus.

1972. urtearen inguruan  (14 urtekin) hasi zen bere pintura-jarduera. Angel Rivas maixu izan zuen baina gehien bat autodidakta izan zen eta 1980an, Baztango Pintoreen Elkarteko kide izanik bere margoak ikusgai izanen dira.

Francisco Javier Zubiaur Carreñok, 1985an idatzitako ” La Escuela del Bidasoa” liburuan, honela zion: “Kepa Arizmendiren pintura kubismotik abstrakzio formalera doa, kolore hotz eta latzekin“. 

1989an sorterritik ihes egin behar izan zuen. Fortenea taberna abertzaleko tabernaria inor gutxik zekien noraino heltzen zen ihes egitera behartu zuen konpromiso politikoa. Espainiako poliziak “Mugetako aparatoarekin” lozen zion.

Lapurdin kokatu zen eta ihesaldiko urterik gogorrenetan ere margotzen segitu zun eta garai hauetako lanak onenak ez izan arren Keparen bizipenak eta sentimenduak nabari agertzen dira. Franzian 1990tik modu legal bizitzea lortuko du eta buru-belarri margolaritzan jarri zen.

Kepak Parisen Cézanneren lana ezagutzeko aukera izan zuen. Gainera, Oteizaren bitartez Malevicheko teoriak ezagutu zituen. Bai Cezannek bai Malevichek Arizmendiko obretan duten eragina nabaria da. Inpresionismotik abstraziora joanen da eta bere lanak koloretsuak eta  indartsuak izanen dira.

2008an Kepak eta Rikardo Paskual UR taldea sortu zuten. Ur Taldea euskal artista garaikideen lana ezagutarazteko sortu zen, talde honek euskal herriko margolariak biltzen ditu eta Euskal artisten lanak elite mundutik aldentzea eta zirkuitu xumeagoetan erakustea  funtsa du.  Euskal Herriko  sala eta antzoki ezagunetik kampo erakustea; Guggenheim, Euskalduna, Kursaala… Eta artea, edozein lekutan ikusgai egon daitekeela, taldearen  elburua da.

Martxo-Apirila aldera, Ur taldearen erakusketa izan zen Arizkunenean eta Keparen azkena ere. Erakusketa Ur taldeko lau margolarien lanekin osatua zegon, lan hoietako batzuk Keparenak ziren.

Kepa 2009ko ekainaren 8an buruko isurketa baten ondorioz Baionako bere etxearen aurrean hil zen, urte beteko semea besotan zuelarik.

Notizia jakin bezain pronto Elizondo agur gudari erraten zuten pankarta batzukin esnatu da.

Agur gudari eta margolari!

P.D.1. Sarrera hau 2009ko ekainaren 8an idatzi zen, nahiz eta gero “Kepa Arizmendi Bereau-Baztan” izeneko liburua atera ondoren moldatua izan zen.

Sarrera hau egiteko erabili den materiala:

Arizmendi, Kepa. Auñamendi Eusko Enziklopedia.

Los Pintores de la “Escuela del Bidasoa”. Fco Javier Zubiaur Carreño. Universidad de Navarra. 1985.

Kepa Arizmendi. Wikipedia.

Kepa Ariz­mendi Bereau-Baztan. Baztan Batzen Lan Taldea. 2014.

Read Full Post »